“Lisede, üniversitede ya da hayatımın başka evrelerinde çok aktiftim. Bir sürü hobim vardı. Sonra ne olduysa oldu bir anda sabah 9 akşam 5 insanına döndüm.”. Bu cümleler size tanıdık geldi mi? Gerçekten ne oldu da bir anda değişti tüm bunlar? Çok aktif bir insanken nasıl rutin bir hayata dönüş yapılmış olabilir? Tüm suçu işe atmak kolay; ama aslında en az onun kadar siz de suçlusunuz 🙂
Kim ne derse desin her zaman çocuk kalmak, hiç büyümemek hep daha çekici gelir. Küçükken var olan sorumluluklar da dertler de fazlasıyla basittir. Zaman geçtikçe sınavlar, tercihler, stajlar derken tam paket bir yetişkin hayatı bekler bizi yolun sonunda. Gelin görün ki bir süre sonra sizi ele geçiren rutin hayat içinde tutunmakta zorlanmaya başlarsınız.
Çalışma hayatındayken hobilere zaman ayırmanın zorlaşmasının nedeni de aslında Peter Pan sendromundan kaynaklanmaktadır. Adı ne kadar tatlı olsa da Peter Pan sendromu çalışma hayatıyla beraber hobileri idare etmek için çok büyük bir engeldir.
Peter Pan sendromu nedir?
Kısaca tanımlayacak olursak: Büyümeyi kabul edememeye Peter Pan sendromu denir. Genellikle 25-40 yaş aralığında ve çoğunlukla erkeklerde görülür. Hobilere hiç zaman ayıramamaktan dolayı işten ve “yetişkin olmaktan” nefret etmeye neden olur. Bu sendromu yaşayan kişiler 2 gruba ayrılır:
- Hobilere hiç zaman ayıramadığı için çalışmaktan nefret edenler
- Yetişkinliğin getirdiği sorumluluklardan kaçmak için yalnızca hobileriyle ilgilenenler
Peter Pan sendromu ne değildir?
Buraya kadar okuyunca genellikle “Aaa bak bu kesin bende de var” şeklinde düşünebilirsiniz. Ama unutmamak gerekir ki Peter Pan sendromu basit bir “küçüklüğe duyulan özlem” değildir. Eğer ki böyle olsaydı herkeste Peter Pan sendromu gözükürdü. Bu yüzden, eğer ki yukarıda bahsedilen iki gruptan birinde yer almıyorsanız korkmanıza gerek yok 🙂
