Herkes iş ahlakından bahsediyor ama kimse ahlaklı davranmıyor… mu acaba? İş hayatında ahlak kavramı, işin tam ve eksiksiz yapılması, taahhütlerin yerine getirilmesi, sadakat, verilen yetkilerin doğru ve adaletli kullanılması, ücret dengesi gibi başlıklarda toplanıyor. İşverenler çalışanlarına hak ettiği biçimde davranmıyor, başarıları taktir etmiyor, onlarla doğru iletişim kurmuyor. İşverenlere göre çalışanlar ise, işlerini layıkıyla yerine getirmiyor, yapması gerekenleri tam yapmıyor, kendini geliştirmiyor, geri bildirimleri şahsi değerlendiriyor, çabuk sıkılıyor ve sorumluluk almak istemiyor dolayısıyla iş ve hizmet kalitesi günden güne düşüyor.
Şüphesiz ki herkesin konuyla ilgili bir fikri var. Peki hem çalışanlar hem işverenler bu konuyla ilgili ne düşünüyor? Sosyal medya platformu ekşisözlük’te yazarlar bu konuyu tartıştı.
İğneyi kendimize batırmaya başlasak mı artık?
Hata yapılabilir, hatadan dönülebilir. Biz hatalarımızı kabul etmeyiz. Suçu başkasına atarız. Başkasını suçlamak daha kolay gelir.
Dışarıda senin gibi kaç mühendis var?
İşsizlik sorunu ne yazık ki işverenler nezdinde bir silah olabiliyor. Çünkü x kişi yerine gelebilecek, belki daha az maaşla, binlerce kişi olduğunu düşünüyor ve mevcut çalışana değer vermemeye başlıyor. Kendisine değer verilmediğini hisseden çalışan ise demotive oluyor ve performansı düşüyor.
3 liraya 5 köfte olmayacağı konusunda artık hemfikir olmalıyız.
Belki eski Türk filmlerinin de etkisiyle işveren hazıra konmuş kötü adam gibi görülüyor. Onun emek vermeden zenginliğe sahip olduğunu düşünen çalışan, daha az çalışarak patrona zarar vermek istiyor. Diğer yandan işverenler çalışanlarından uzaklaştıkça onların verdiği emeği göz ardı etmeye başlıyor.
Senden önceki bu fiyatın yarısını verdi.
Ne alacaksak, ne iş yaptıracaksak en düşük maliyetle yaptırmak isteriz. Yüksek fiyat verenin maliyetinin daha yüksek olduğu ihtimalini görmeyiz. 10 birim para verip 10 verim almaktansa 5 birim para verip 3 verim almayı tercih ederiz. “Şimdilik iş görsün yeter” mantığıyla hareket ettiğimizde işi yapanlarda sadece işi görebilecek kadar efor harcıyor.
“Hiç yok” değil.
İşini doğru biçimde hakkıyla yapanlar ayrıca gösteriş yapmakla uğraşmıyor. Bu yüzden görünmüyor. Oysa onlar her yerde.
Değişim seninle başlar.
İşini hakkıyla yapan insanlar yok mu? Milyonlarca var. Sadece sesleri daha az duyuluyor. Değişime ilk önce kendimizden başlamak gerek.
